Maar eigenlijk is dat pas het begin van het gebruik van probe-data. Het is mooi om te zien waar doorstromingsproblemen ontstaan. Maar die plaatjes geven geen inzicht in hoe de stad gebruikt wordt als het verkeer gewoon doorstroomt. Even gechargeerd gezegd: als het verkeer doorstroomt zie je eigenlijk niets.

Planning van infrastructuur gebeurt nu veel met het gebruik van modellen. Deze modellen hebben moeite met routekeuze. Er wordt vaak uitgegaan van een enkele route, soms gecorrigeerd voor drukte in de spits, waardoor een andere route aantrekkelijker wordt. De praktijk is dat er verschillende routes van A naar B zijn, die meestal maar enkele minuten verschillen in reistijd. Omdat verkeer zich gedraagt als water, zullen al die verschillende alternatieven in meer of mindere mate gebruikt worden. Dat leidt tot een andere belasting van het wegennet dan op basis van een verkeersmodel kan worden voorspelt.

Met probe-data kun je een goede indruk krijgen van de belasting van het stedelijk netwerk. En dat is nog niet alles: je kunt ook achterhalen waar het verkeer vandaan komt en waar het naartoe gaat. En dat zonder dure en privacygevoelige camerasystemen.