Wie is Milco Hoffmann?
Ik heb een achtergrond in Human Resources: Enerzijds de mens, anderzijds arbeid. Vanuit mijn werkervaring bij de sociale werkvoorziening Drechtwerk een goed netwerk opgebouwd bij ambtenaren en bestuurders in deze regio.

Hoe werkt e-Wheels? 
De klant belt uiterlijk 15 minuten van te voren met onze centrale. Die zorgt dat op tijd een voertuig voorrijd. De rit kan gedeeld worden met anderen. Kosten zijn 2 euro voor een rit binnen de wijk; een terugrit binnen een uur is gratis. 95% van onze klanten rijdt echter op de oude vertrouwde strippenkaart: 9 ritten voor 5 euro, of 10 ritten voor 16.50 euro. Ritten naar een aangrenzende wijk zijn dubbel tarief. Nóg verder weg rijden we niet. Vrachtvervoer weigeren we; wel mogen een rollator en de boodschappen mee.

Waarom de wijk Sterrenburg?
Ik heb uitgebreid demografisch onderzoek gedaan. 65-plussers vormen de belangrijkste doelgroep, zowel onder de klanten als onder de vrijwilligers. Sterrenburg is een grote wijk met veel vergrijzing en alle ingrediënten van een klein stadje. Winkelcentrum, ziekenhuis, apothekers en doktersposten, noem het maar op. En ik ben er zelf opgegroeid en ken daardoor de wijk op mijn duimpje.

Wie rijden?
We hebben 35 vrijwillige chauffeurs. De meesten zijn zelf ouderen en inmiddels gepensioneerd. Maar we hebben bv. ook een student die dit leuk vindt en mensen vanuit de sociale dienst en UWV via reïntegratiebedrijven.
We vragen dat je tenminste 2 dagdelen in de week rijdt. Geen hele dagen dus; het karretje is niet comfortabel genoeg en we zijn zuinig op onze vrijwilligers.
Per voertuig hebben we ongeveer 10 chauffeurs nodig. Daar zit het nu net onder. Daarnaast hebben we ook een vrijwilligerscoordinator en een operationele man, Onderhoud doen we ook in eigen beheer. Werving loopt via mond-op-mond, de website en de lokale sufferdjes.

Wie zijn verder betrokken?
Investeerders, sponsors en samenwerkingspartners zijn de drie spaken om het wiel te laten draaien. Ik heb in Sterrenburg eerst ondernemers benaderd. Zo heb ik Jumbo als investeerder in het voertuig binnengehaald. Jumbo en andere ondernemers zijn sponsor en maken reclame op de voertuigen. De Wijkwens, een door de gemeente ter beschikking gesteld wijkgerelateerd budget, heeft ook geholpen.

Welk voertuig?
De Eagle EEC van Bringo en Easy go electric. Elektrisch, dus duurzaam. En de deur die naar voren opent is ideaal voor het instappen van ouderen.

Ervaringen?
Veel positieve energie, maar alles gaat traag. We zitten nu, na een jaar rijden, op 400 ritten per week en we zien nog steeds groei. De meeste ritten zijn extreem kort, denk 100/500 meter. Veelal naar winkelcentrum en ziekenhuis. Opvallend detail: We zien veel meer ritten vanuit het winkelcentrum dan er naar toe. Mensen lopen zelf met hun rollator naar het centrum, en laten zich dan met de boodschappen terugrijden. Dat scheelt gesjouw, en er is gelegenheid voor een babbeltje. De chauffeur helpt met instappen en kan meelopen om de boodschappen bij de deur te zetten. Ook valt op dat de grootste knoop niet aan de bestemmingenkant zit, maar aan de herkomstzijde: Enkele grote flats met een groot aandeel 65-plussers.
Naast dit individuele vervoer hebben we ook steeds meer afspraken met instituties: Bijvoorbeeld aanbieders van dagactiviteiten voor ouderen. Dat zorgt voor verbeterd gebruik van de karretjes. De vervoerspiek ligt nu ’s ochtends tussen 9 en 10 en aan eind van de middag, zo tussen 3 en 4.

Hoe gaan de financiën?
e-Wheels is een particulier project. Ik ben een éénpitter – lean en mean – met als rechtsvorm een stichting. Ik heb de vrijheid om naar eigen inzicht te handelen, maar het is en blijft pionieren en moeilijk rendabel te krijgen. Dat punt is nog niet bereikt. Vergelijkbare initiatieven zoals Flex Overschie zijn de afgelopen jaren failliet gegaan door een top-down benadering en hoge loonkosten. Die fout wil ik niet maken. Mijn focus ligt echt op de klant en de markt.
De aanschafprijs van een karretje is 18.000 euro, maar wat tegenvalt zijn de onderhoudskosten. Dat hebben we nu deels opgelost door het onderhoud in eigen beheer te nemen en er leer/werk-trajecten van te maken.
We hebben nu 4 karretjes voor 3 wijken. De exploitatie is pas break-even bij zeg 6 tot 8 karretjes; dus het huidige niveau is niet duurzaam vol te houden. Ik heb ongeveer 30.000 euro eigen geld geïnvesteerd en krijg vrijwel geen subsidies/bijdragen van instanties. Dat komt onder andere omdat e-Wheels een stichting zonder ANBI keurmerk is. Dat keurmerk is vaak een voorwaarde voor subsidieverleners.
Het is een keuze, maar ik wil niet kiezen tussen directeur of voorzitter zijn. Dan zou ik mijn onafhankelijkheid moeten inleveren.

Hoe is de medewerking ‘van boven’?
In woorden uit-ste-kend, haha. Ik krijg uitnodigingen om te komen spreken, ben uitverkozen tot zogeheten etalageproject, heb goed contact met verschillende wethouders en ambtenaren. GroenLinks heeft een e-Wheels-motie ingediend, en Beter voor Dordt wil e-Wheels in de binnenstad. Mooie woorden vertalen zich echter nog niet direct in geld of opdrachten.

Hoe nu verder?
e-Wheels MOET groeien, anders gaat de stekker er over een tijdje onvermijdelijk uit. Ik zie markt voor circa 20 tot 30 wagentjes in de Drechtsteden. Probleem is primair de investering vooraf in elk karretje, en daarnaast het tijdig vinden van voldoende vrijwilligers.
In 2017 gaan de Drechtsteden zelf de regie voeren over WMO-vervoer. Dat biedt weer nieuwe kansen. Ook samenwerking met een traditionele vervoerder als Arriva schept mogelijkheden: Een combi tussen gestrekte buslijnen enerzijds en wijkvervoer tot de voordeur anderzijds kan de exploitatie van zowel Arriva als van e-Wheels sterk verbeteren.